วันเสาร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

เรื่องเล่าของเจ้าเหลือง ตอน เสือเหลืองเป็นนิ่ว


เสือเหลืองเป็นแมวจรฮ่ะ..อ้อ ไม่สิ เหลืองเป็นแมวเคยจร ที่บัดนี้ก็ยังจรอยู่ แต่พิเศษใส่ลูกชิ้นเยอะหน่อย ที่มันจะจรแบบมีที่กินที่อยู่ แต่เที่ยวแท่ด ๆ นอนนอกบ้านไปเรื่อย ทั้งๆ ที่อยากให้เหลืองอยู่ติดบ้าน แต่เหลืองก็ติดนิสัยอินดี้ ไม่ยอมอยู่ติดบ้านซะงั้น

แรกเริ่มที่เจอเหลืองก็เมื่อปีที่แล้วฮ่ะ เหลืองเป็นแมวตัวผู้ตัวใหญ่ ที่อ้อนที่สุดใน 3 โลก เป็นของแถมที่มากับเจ้าหนมปัง แมวจรเด็กอีกตัวที่อิชั้นพยายามจะอุปการะ แต่อิ่เหลืองนี่มันเหมือนเห็บหมา คือถ้าเจ๊ออกไปผูกไมตรี เอาอาหารไปให้เจ้าหนมปังเมื่อไหร่ อิ่เหลืองก็จะพยายามมาขอเอี่ยวด้วยทุกครั้ง

สรุปก็คือแค่ 7 วันที่ได้รู้จักกัน เหลืองก็ย้ายนิวาสถานเข้ามาอยู่ในบ้านเจ๊หน้าตาเฉยค่ะ >0</

พอมาอยู่ในบ้าน เหลืองก็ทำตัวดี๊ดีนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวกับแม่กับเจ๊ อ้อนมากๆ ให้กินก็กิน ให้นอนก็นอน (ขาดแต่เล่นละคอนสัตว์เท่านั้นล่ะ) ตัวก็อ้วนบึ้บบั่บน่ากอด เจ๊ก็วางใจสิฮะ พาไปทำวัคซีน ทำหมันเรียบร้อย จนอยู่มาวันหนึ่ง เจ้าหนมปังลูกแมวตัวเมียที่เพิ่งเป็นสาว ดันท้องขึ้นมาซะนี่ (แอบไปท้องมาตอนไหน?) อิ่เจ๊ก็เลยมีแมวงอกออกมาปีเดียวถึง 5 ตัว คือ แม่หนมปัง ลูกหนมถั่ว ลูกหนมถ้วย ลูกเปียกปูน แล้วก็เจ้าเหลืองนี่ล่ะ

เหตุการณ์มันน่าจะแฮปปี้เอนดิ้งฮ่ะ ถ้าเสือเหลืองไม่รังเกียจรังงอนเด็ก ๆ ที่เกิดใหม่ จนต้องหนีออกไปใช้ชีวิตนอกบ้านอีกรอบซะก่อน มิไยที่อิ่เจ๊พยายามจะง้องอน อุ้มเข้าบ้านบ้าง กักตัวไว้ในบ้านบ้าง แต่พอสบโอกาส เหลืองก็จะหนีออกจากบ้านไปทุกที

มารู้ตัวอีกที เหลืองก็กลายเป็นแมวกึ่งจรถาวรไปแล้วฮ่ะ คือ มันจะมาแว้บๆ ให้ได้เห็นหน้าบ้าง เจอหน้าก็ถูไถให้หายคิดถึงกันบ้าง แต่ส่วนใหญ่เหลืองก็จะไปนัวเนียอยู่ที่บ้านร้านถ่ายรูปที่ห่างกันไปอีก 3-4 ห้อง(ตึก)แถวแทน ซึ่งบ้านนั้นเค้าก็มีแมวอยู่แล้วหลายตัวนะ เหลืองก็เลยได้อานิสงฆ์ มีอาหารเม็ดเหลือๆ จากแมวบ้านนั้นให้กินบ้างเป็นครั้งคราวไป

ปีนึงผ่านไปค่ะ เจ๊นึกละ ว่าคงไม่ได้เหลืองคืนมาแน่ๆ ก็ทำใจได้อยู่ฮ่ะ เพราะอย่างน้อยก็มีเจ๊ร้านถ่ายรูปให้กินอยู่มั่ง แต่เหมือนขว้างแมวไม่พ้นคอ เพราะจู่ๆ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เองที่เหลืองถูกอุ้มใส่ตะกร้ามาให้ถึงที่บ้าน

"น้องแหม่ม ดูให้หน่อย เจ้าเหลืองมันเป็นอะไรไม่รู้ เลือดไหลออกจากจู๋มันตลอดเลย แล้วมันก็ซึม ไม่กินข้าว"

เอิ่มมม...งานคงเข้าเจ๊แล้วสินะ ........."หนูว่ามันอาจเป็นนิ่วค่ะ เดี๋ยวหนูลองโทร.ถามหมอก่อนนะคะ" ว่าแล้วเจ๊ก็โทร.หาหมอตูนซึ่งเป็นหมอประจำตัวพวกแมว ๆ ที่ตึก


"มันน่าจะเป็นนิ่วค่ะพี่แหม่ม ต้องรีบเอามานะคะ ฉี่ไม่ออกจนเลือดไหลออมาไม่หยุดแบบนี้ แสดงว่าอาการหนักพอควรค่ะ ทิ้งไว้อาจไตวาย แล้วก็ตายได้"

กรรม.....อิ่เจ๊ส่ายหัวด๊อกแด๊ก ว่าแล้วก็ยืมตะกร้าเจ๊ร้านถ่ายรูปไว้ก่อน แล้วก็หอบเจ้าเหลืองไปให้หมอดู สรุปว่าเป็นนิ่วจริงฮ่ะ กระเพาะปัสสาวะบวมเบ่ง ฉี่ไม่ออกมานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ สรุป งานนี้เหลืองก็เลยต้องโดนสวนท่อปัสสาวะ แล้วก็คาท่อไว้อย่างนั้นเพื่อระบายของเสียออกจากกระเพาะปัสสาวะให้เร็วที่สุด


เดี๋ยวๆ ก่อนจะลุยออกทะเล เรามาคุยกันเรื่อง นิ่วในแมวกันก่อน ปกติแล้วแมวจะเป็นนิ่วได้นี่มีหลายสาเหตุค่ะ อย่างเช่น การกินอาหารเม็ดยี่ห้อเดิมๆ ติดต่อกันมาเป็นเวลานาน การกินน้ำน้อย การกินน้ำไม่สะอาด การกลั้นปัสสาวะ อ้วน เครียด เรียกว่าสาเหตุ แม่งงง...หว่านแหมาก...และไอ้แมวพวกนี้ถ้าเป็นนิ่วแล้วไม่รักษา มันสามารถตายได้ภายใน 2-4 วันเลยนะ เนื่องจากของเสียในท่อปัสสาวะย้อนกลับไปยังไต แล้วทำให้ไตวาย คือ จะบอกว่าเสือเหลืองมันทำบุญมาดีอ่ะ อย่างน้อยก็มีคนหอบหิ้วมาให้อิ่เจ๊รักษาได้ทัน


"พี่แหม่มต้องให้เหลืองกินยาด้วยนะคะ เป็นยาแก้อักเสบ,ยาสลายนิ่ว,ยาขยายท่อปัสสาวะ แล้วก็ต้องให้กินอาหารเฉพาะของแมวเป็นนิ่วด้วยค่ะ"

"ให้กินนานแค่ไหนอ่ะหมอ"

"ประมาณเดือนนึงค่ะ" ..........ห๊ะ.....เดือนนึง !! แล้วใครจะป้อนยาเอร็งวะเหลือง T^T เอากลับไปคืนเจ๊ร้านถ่ายรูปเค้าก็คงไม่ป้อนให้หรอก และขืนไม่ป้อน หมอบอกว่ามันจะกลับมาเป็นนิ่วอาการเดิมๆ อย่างรวดเร็ว สรุป...เอร็งอยู่พักฟื้นที่ตึกนี่ก่อนละกัน


อิเจ๊ข่มขืนใจเหลืองให้อยู่ที่ตึกได้ 8 วันค่ะ ทุกวันเหลืองจะได้รับการป้อนยา เช้าเย็น โดยนักป้อนยามือฉมัง (ลูกน้องที่ออฟฟิศอิ่เจ๊เอง) บางวันก็ก่อวีรกรรมแหกห้องขังออกไปค้างเติ่งอยู่บนฝ้าเพดานให้อิ่เจ๊ตกใจเล่น บางวันก็ร้องเพลงคอรัส เมี๊ยวม๊าวให้ทุกคนบนตึกหนวกหูเล่น สรุป พอย่างเข้าวันที่เก้า ลูกน้องก็อัปเปหิเสือเหลืองคืนมาให้เจ๊แทน

"ไม่ไหวแล้วพี่แหม่ม มันร้องดังมาก ร้องทั้งคืน ลูกค้าบนตึกจะบ่นเอาซะก่อนอ่ะ"

...แล้วเจ๊จะกักบริเวณเอร็งยังไงฟระ...ไหนจะป้อนยาอีก ปล่อยหลุดมือไปเลยดีมั้ยเนี่ย...


สรุปว่าตอนนี้เหลืองกลับมาพักฟื้นที่บ้านนะคะ เมื่อคืนก็ให้นอนที่ห้องโถง (สี่หนมนอนในห้องนอนเจ๊แทน) ส่วนกลางวันก็จะขังไว้ที่ระเบียงบ้าน นี่ก็ได้ยินเสียงแม๊วม๊าว โวยวายอยู่ฮ่ะ เดี๋ยวสักพักจะปล้ำป้อนยา ก็คงจะทุลักทุเลน่าดูล่ะ

ไว้เหลืองอาการคืนหน้ายังไงจะมาบอกเล่าเก้าสิบให้ฟังอีกรอบนะคะ