ถ้าไม่นับว่าใครเป็นพี่เป็นน้อง ใครตัวใหญ่ตัวเล็ก ตัวที่แสบสันต์กะละมังแตกที่สุดก็เห็นจะเป็น "เจ้าถั่ว" น้องเล็กตัวสุดท้องของแม่หนมปังนั่นล่ะ
เพราะนอกจากจะดำรงตำแหน่งแมวพูดมากประจำบ้าน (ประเภทถามคำตอบคำ ถามสองคำตอบสี่คำ) แล้ว มันยังเป็นแมวเที่ยวเก่ง(แบบต้องการไม้ยมกหลายๆ ตัว) เที่ยวอย่างเดียวไม่ว่า เดี๋ยวได้ไปติดบ้านโน้นบ้านนี้ จนอิ่เจ๊มันรู้จักคนละแวกบ้านเค้าไปทั่วละ T^T
เมื่อเช้าก็เช่นเคยค่ะ ตื่นเช้ามา แมวๆ ทุกตัวก็แวะมากินอาหารเม็ดกันครบหมดละ เหลือแต่เจ้าถั่วนี่ล่ะ ที่จนจะปาเข้าไปเก้าโมงเช้า ก็ยังไม่โผล่หน้ามาให้เห็น
ใจอิ่เจ๊เองก็นึกตะหงิดๆ อยู่ค่ะ ว่าป่านนี้มิไปติดแหง็กอยู่บ้านใดบ้านหนึ่งอีกหรอกหรือ ลองเรียกดู ก็ได้ยินเสียง "แอ๊ววววว..." ร้องตอบมาเบาๆ แบบหาต้นทางไม่ได้ (โชคดีที่มันเป็นเด็กช่างพูด พอเจ๊เรียกคำ มันก็ตอบคำ) อิ่เจ๊ก็ร้อนใจสิคะทีนี้ เพียรหาพิกัดค่ะ ว่าจะไปติดอยู่ตรงไหน วิ่งขึ้นวิ่งลงจากชั้นล่างจนถึงชั้นดาดฟ้าของบ้าน หลายๆ รอบ เท่านั้นยังไม่พอ ยังออกไปร้องเรียกบริเวณทุ่งมหาสมบัติ (เพราะเต็มไปด้วยอภิมหาสมบัติของบ้านต่างๆ วางสะสมเหมือนที่ว่างหลังตึกแถวทั่วไป) อีกด้วย
เรียกอยู่นานเลยค่ะ (ป่านนี้คนแถวนั้นคงจะรู้หมดละ ว่าแมวบ้านอิชั้นชื่อไรมั่ง) จนสุดท้ายพอเงยหน้าขึ้นดูต้นเสียง โน่นจ้าาาาา...แม่ตัวดีนั่งหน้าแป้นหูลู่ร้อง "แอ๊วววว...." เสียงเล็ก..เล้กกก..อยู่บนกันสาดหลังคาดาดฟ้าบ้านชาวบ้านนู่น !!
ไอ้ถั่วววว.......อิ่เจ๊ตาโตเป็นไข่ห่าน
ซวยล่ะตรู..งานนี้ถึงกับปวดท้องน้อย ไมเกรนแทบขึ้น..พิเคราะห์ดูแล้ว ก็ยังไม่เห็นหนทางที่มันจะลงมาเองได้เลยนะ
"แกร๊...นี่แกขึ้นไปบนนั้นได้ไงล่ะน่ะ....@#@!$^&%$***) ......"
"แอร๊วววว...." เสียงเล็กๆ ร้องตอบ
"เออ..เจ๊ถามว่าขึ้นไปได้ยังไง แล้วจะลงได้มั้ยห๊ะ..ลงม๊าาา ขึ้นไปทางไหนก็ลงมาทางนั้นเด่ะ..."
"แอร๊วววว...วววววว.........."
..... เอาความปวดกะโหลกไปสิบแต้ม T^T.....
ทีนี้ปัญหาเกิดเลยค่ะ เจ้าของบ้านหลังนี้เป็นน้องที่รู้จักกันพอสมควร แต่นานๆ ทีถึงจะได้คุยกัน (คือรุ่นพ่อแม่รู้จักกันอะไรแบบนี้ พอแม่น้องเค้าเสีย น้องเค้าก็เลยอยู่ตัวคนเดียวในบ้าน) ไอ้ครั้นจะทะเล่อทะล่าไปขอขึ้นบ้านเค้า คิดดู...ใครจะยินดีให้ขึ้นไปฟระ
อิชั้นเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานนิดหน่อยฮ่ะ ที่ต้องพูดแบบนี้ เพราะโดยปกติแล้ว บ้านเราเองถือเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลนะคะ จะเรียบร้อย,จะรกยังไง เราก็อยู่ได้ แต่ถ้าให้คนอื่นขึ้นไปบนบ้านเราโดยเราไม่ทันตั้งตัวละ อะไรต่อมิอะไรที่หมกๆ เอาไว้ มันมิเผยต่อหน้าประชาชีให้ได้อายเลยเหรอ
จริงๆ แล้วอิชั้นอยากบอกว่าไม่ถือฮ่ะ เพราะรู้ดีว่าแต่ละบ้านก็มีวิธีจัดเก็บบ้านไม่เหมือนกัน แอบคิดว่า..บ้านตัวเองก็รกใช่ย่อย ถึงพยายามเก็บทำเท่าไหร่ก็ไม่ชนะการใช้ชีวิตประจำวันซะที
คราวนี้เอาไงล่ะ..ด้วยความที่จำเป็น สุดท้ายอิชั้นก็เลยต้องบากหน้าไปขออนุญาตน้องเค้า
"เอ่อออ......เอ่อ....เจ๊จะขอรบกวนขึ้นไปรับแมวบนชั้นดาดฟ้าที่บ้านน้องหน่อยได้มั้ยคะ..."
"คะ ??!!.." น้องงงเป็นไก่ตาแตก อยู่ดีๆ ก็มีคนขอขึ้นบ้านซะงั้น (น้องเป็นผู้ชายหวานๆ นะคะ นิสัยดี จริงๆ ก็พอได้เห็นกันมาตั้งแต่เด็กหรอก)
"มันติดอยู่บนกันสาดหลังคาดาดฟ้าน้องน่ะค่ะ ไม่รู้มันขึ้นไปได้ไง"
"โห ข้างบนโน้นเลยเหรอคะพี่..." น้องเค้าลังเล แต่ด้วยความที่มันจำเป็นอ่ะเนอะ น้องเค้าก็เลยต้องยอมให้อิชั้นขึ้นไปบนบ้าน "บ้านหนูรกหน่อยนะคะพี่ อย่าถือสานะคะ..." น้องขอโทษขอโพยไปตลอดทางที่ขึ้นบันไดไปชั้นบนสุด
"ไม่เป็นไร ๆ...บ้านเจ๊ก็รกเหมือนกัน เข้าใจอ่ะ อยู่คนเดียวทำงานบ้านคนเดียว ทำไม่ชนะหรอก " อิชั้นปลอบใจน้อง ก็จริงนะ อยู่คนเดียวทำงานบ้านเอย งานนอกเอย จะให้บ้านเรียบร้อยสวยงามเหมือนมีคนใช้คอยปัดกวาดเช็ดถูให้ตลอดเวลาอ่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก
ว่าแล้วอิชั้นก็ไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงห้องที่ต่อเติมอยู่บนชั้นดาดฟ้า...
"แม๊ววว ๆ ๆ" น้องเค้าใจดีอ่ะ อุตส่าห์เปิดหน้าต่างเรียกให้ แต่หารู้ไม่ว่ายิ่งคนอื่นเรียกมันยิ่งหนี ไอ้เด็กพวกนี้มันไม่เอาใครเลยนอกจากเจ๊..
"เดี๋ยวเจ๊เรียกเองก็ได้จ้ะ..มันคุ้นเสียงเจ๊อ่ะ...." ว่าแล้วอิ่เจ๊ก็แผดเสียงแปดหลอด "...ไอ้ถั่ววววววว...."
"แอร๊วววววว.....แอร๊ววว แอร๊ววว แอร๊ววว แอร๊ววววว" เสียงร้องตอบรัวยังกะข้าวตอกแตก
"มานี่มา..เร็วๆ เจ๊มารับละ"
เด็กถั่วไต่มาตามกันสาดปูน ก่อนกระโดดผลุบขึ้นเกาะหน้าต่างให้อิ่เจ๊จับทันที..แต่พอเห็นมีคนอื่นอยู่ด้วยเท่านั้นล่ะ ทั้งดิ้นทั้งถีบเลยจ้าาา..ตื่นคนยังกะเจ๊กตื่นไฟ ถีบไม่ถีบเปล่ากางเล็บดั้ว ว่าแล้วก็ฟาดแคว่กกก..ลงมาตรงมุมกรามอิ่เจ๊หนึ่งที..
เลือดไหลแหมะๆ T^T แต่เราต้องเก็บอาการสินะ
"อู้ยยย..มาจริงๆ ด้วย หูย ขนลุกเลยอ่ะ...มันจำเสียงพี่ได้จริงๆ อ่ะ" น้องยกมือทาบอก..ตัลล๊ากกก..
"มันไม่ค่อยเอาคนอื่นน่ะจ้ะ ขอบใจมากๆ เลยนะ นี่ถ้าไม่ได้น้องสงสัยมันจะยังติดอยู่อีกนาน จะลงเองได้ป่าวไม่รู้"
"ไม่เป็นไรค่ะพี่แหม่ม หูยยย..ขนลุกเลยอ่ะ...." น้องประทับใจในความสามารถของอิ่เจ๊หรือเจ้าถั่วก็ไม่รู้เนี่ย 5555+
ตอนนี้เด็กถั่วเสด็จกลับมาอยู่บ้านแล้วค่ะ กินอาหารเม็ดเรียบร้อย แล้........ลงไปแร่ดอีกแระ..ได้ยินเสียงแง๊ว ๆ เกแมวต่างถิ่นอยู่บนหลังคาหลังบ้าน T^T พยายามไปตะโกนห้ามก็ไม่ฟัง ก็เลย..ปล่อยมันเหอะ ให้ได้แผลเหมือนอิ่เจ๊ซะมั่งจะได้เข็ด !!!
31/01/2559
